In het voorjaar van 1996 ontdekken een aantal jongeren, actief in het Oordegemse jeugdhuis De Zok, dat zij een gemeenschappelijke droom koesteren: het opvoeren voor het Oordegems publiek van een “volks” toneelstuk.

Aan het idee wordt ruchtbaarheid gegeven en binnen de vriendenkring blijkt al vlug dat het menselijk potentieel aanwezig is om de droom te realiseren.

In een eerste fase (mei ’96) wordt gezocht naar een passende première. De speurtocht gebeurt gericht: doel is een licht verteerbaar blijspel te vinden. Een 15-tal scripts worden minutieus op hun lachwekkende waarde getest en uiteindelijk valt unaniem de keuze op “Ik heb hoofdpijn schat”. In jeugdhuis De Zok worden de eerste lezingen gehouden waarna de rollen worden verdeeld. De regie wordt opgedrongen aan één van de pioniers van het idee: Wim Parrez.

Omdat snel blijkt dat koken geld kost en er van nul wordt vertrokken dient een bron van inkomsten te worden aangeboord. De eerste noden worden gelenigd via jeugdhuis De Zok. Daarnaast wordt ook een symbiose gecreëerd tussen de organisatoren van de Oordegemse Kerstbeurs en de vrienden van de toneelkring. De eersten hebben de nodige connecties, know-how en materieel, de tweeden leveren de vereiste arbeidskrachten. Het succes van de Kerstbeurs brengt welgekomen financieel soelaas, wat toelaat tot aanschaffing van allerlei attributen over te gaan.

Ondertussen werd ook een ander probleem opgelost: tussen de repetities door werd een passende naam voor het gezelschap gezocht en gevonden: V.L.O.T., wat in een eerste versie stond voor “Vreed Leutig Oordegems Toneel”. Omdat “wreed” met een “w” wordt geschreven en er absoluut geen zekerheid is dat het Oordegems Toneel wel zo “leutig” is als de naam laat vermoeden, werd een alternatief opgedist: “Veel Leute Op ’t Toneel”. Uit de opgedane ervaring tijdens de repetitie bestond immers wel de zekerheid dat er “veel leute” gemaakt werd “op ’t toneel”.

Na nieuwjaar ’97 werd niet alleen het repeteertempo opgedreven, er werd nu ook gerepeteerd daar waar “het” tenslotte moest gebeuren op 1 en 2 maart ’97: de zaal Sint-Martinus (bid voor ons…)
Zonder de verkregen sponsering en zonder de technische hulp die vanuit diverse hoeken verkregen werd zou de droom nooit gerealiseerd kunnen worden. Bijzondere dank gaat dan ook uit naar allen die op één of andere wijze hebben bijgedragen tot het vorm geven van deze droom.

Met V.L.O.T. wordt de draad opgenomen van een sinds bijna dertig jaar verloren gegane Oordegemse traditie: de jaarlijkse opvoering van een luchtig toneelstuk.

Hopelijk zien wij u op één van onze volgende voorstellingen.

Het Vlot-team.